تاریخ نگارش : هشتم اسفند 1391
یاد خداوند و نماز
حافظ سنی
به حقیقت که کلید اصلی سعادت همین است یاد خداوند در همه حالت

از راهکارهای موفقیت انسان یادخدا است در شرح این مهم عنوان شده است که هنگام انجام هرعملی می بایست بیاد خداوند بود .

این امر بزرگترین راه موفقیت انسان است اما باید در نظر گرفت چگونه می توان این امر خطیر را در زندگی پیاده نمود ؟


ناشر : یاد خداوند و نماز
به حقیقت که کلید اصلی سعادت همین است یاد خداوند در همه حالت

از راهکارهای موفقیت انسان یادخدا است در شرح این مهم عنوان شده است که هنگام انجام هرعملی می بایست بیاد خداوند بود .

این امر بزرگترین راه موفقیت انسان است اما باید در نظر گرفت چگونه می توان این امر خطیر را در زندگی پیاده نمود ؟

این یک اصل مهم است که دو بیت بابا طاهر عریان می فرماید:

خوشا آنان که الله یارشان بی

به حمد وقل هو الله کارشان بی

خوشا آنان که دائم در نمازند

بهشت جاودان بازارشان بی

این بیت بر گرفته از این آیه شریفه است:و الّذین هم علی صلواتهم، یحافظون، اولئک هم الوارثون.
و آنها که از نمازها مواظبت می‌‌نمایند، آنها وارثانند. «مومنون ، 9 و 10»


و همچنین خداوند فرمود آنان که دائم در نمازند :

«الَّذِینَ هُمْ عَلَى صَلَاتِهِمْ دَائِمُونَ ﴿ معارج ۲۳﴾» آنان همواره نمازشان را می خوانند و هرگز نماز را ترک نمی کنند. و به برکت نماز به انجام کارهای خیر کشیده می شوند.

«وَالَّذِینَ فِی أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ مَّعْلُومٌ ﴿۲۴﴾ لِّلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ ﴿۲۵﴾ »نمازگزار کسی است که همه آنچه در اختیار اوست، به خود اختصاص نمی دهد؛ بلکه سهمی را هم برای فقرا منظور می کند. ( حق معلوم را زکات تعبیر کرده اند و می دانید زکات فقط وجه نقد نیست بلکه گاهی عملی میتواند زکات معنوی یک نعمت باشد مانندحدیثی معروف که در آن، نشر علم که زکات علم نامیده شده است )


می دانیم نمازهای یومیه در پنج وعده و ۱۷ رکعت به همراه نمازهای سنت موکد و دیگر نمازهای مستحب در مجموع بطور دائم وقت زندگی را پر نمی کند و در عین حال کسی نمی تواند دائم بطور فیزیکی در نماز باشد چون در زندگی روزمره ی خویش وظایف و مسئولیت دارد
دائم در نماز بودن می تواند به معنی ، همراه کردن زندگی و لحظات عمر را با یادخداوند همراه کردن و رنگ خدایی گرفتن نیّات و اعمال انسان است ، که همان نماز است



فراموش نکنیم آموزش ، رکن اصلی روشهای خداوند است ، اولین گام حضرت آدم فراگیری اسماءالله بود و موجب برتری او برفرشتگان شد .
و یاد خداوند بودن در همه حال ، باید آموخته شود.

بطور مثال :

چگونه هنگام رانندگی بیاد خداوند باشیم؟؟؟


شاید؛ اگر بتوان سرعت اتومبیل را در حد مجاز کنترل کرد تا آسیب و آزاری به کسی نرسانیم ، و از این طریق بخواهیم خداوند از ما خشنود گردد.
سبقت نابجا نگیریم تا آزار نرسانیم خطر آفرینی برای کسی نکنیم
هنگام پارک کردن اتومبیل ، اگر کسی همزمان ما رسید ؛ ما نیز جایگاه پارک را ببخشیم تا موجب ایجاد نعمت و آسایش برای دیگری شویم

هنگامی که کسی سبقت نابجا میگیرد به او ناسزا نگویم ؛ خویشتن داری کنیم ، زبان خود را از الودگی باز داریم .
در سر چهار راه حق تقدم را رعایت کنیم تا حق کسی را ضایع نکرده باشیم
وووو
اینها همه برای رعایت حقوق دیگران آنهم برای جلب رضایت خداوند
تا خداوند به فرشتگانش بفرماید نگاه کنید آن انسانی که در کشاکش داغ لحظات پر زحمت زندگی همواره مرا در نظر دارد و خشنودی مرا طالب است



...

بنابراین آموزش یاد خداوند در همه حالت از وظایف اصلی زندگی انسان است