تاریخ نگارش : بیست و هفتم تير 1390
پیامبر بی تاب دیدار ما بود؟
رضا رضائی
وفاداری یعنی پایبندی به همه پیمان‌هایی که به گردن ما است. این پیمان‌ها ممکن است یک قول ساده, تعهد شغلی, پیمان زناشویی و یا عهدنامه‌ای بین‌المللی باشد که باید به همه آن‌ها وفا دار بود.
وفاداری یعنی پایبندی به همه پیمان‌هایی که به گردن ما است. این پیمان‌ها ممکن است یک قول ساده, تعهد شغلی, پیمان زناشویی و یا عهدنامه‌ای بین‌المللی باشد که باید به همه آن‌ها وفا دار بود.
بی شک مهم‌ترین پیمانی که همه ما باید به آن وفا دار باشیم، عهدی است که با آفریدگار خود بسته‌ایم. اما از آن که بگذریم هیچ پیمان و رابطه‌ای مهم‌تر از رابطه میان ما و پیامبر عزیزمان نیست. پیامبری که همه وجودش را برای هدایت بشریت فدا کرد و همچون شمعی سوخت تا راه را از بی‌راهه نشان دهد. چنین موجودی شایسته عشق و محبتی خالصانه و رابطه‌ای وفادارانه است. پیامبر خدا صلّی الله علیه و آلا فرمود:
لا یُؤمنُ عَبدٌ حتّى أکونَ أحَبَّ إلَیهِ مِن نَفْسِهِ(علل الشرائع، ص ظ،ظ¤ظ )؛ هیچ بنده اى ایمان ندارد مگر آن گاه که مرا از خودش دوست تر بدارد.
آری، حق هم همین است که او را بیش از خود دوست داشته باشیم و بر خود مقدم داریم. چرا که او در تمام عمر شریفش همه را بر خود مقدم داشت و زندگی اش را فدای پیشرفت و کمال عالمیان کرد.
کسی که چنین ایثاری را با چشمان خود دیده باشد و یا دلسوزی بیش از اندازه پیامبرش را با تمام وجود درک کرده باشد، چنان شیفته و واله او خواهد شد که گویا دیگر خود را فراموش می‌کند و تنها به او عشق می‌ورزد.
در تفسیر «الدرّ المنثور، ج 2, ص ظ¥ظ¨ظ¨» می خوانیم که مردى خدمت پیامبر صلى الله علیه و آلا آمد و عرض کرد: اى رسول خدا! شما را از خودم و از فرزندانم بیشتر دوست دارم. وقتى در خانه به یادتان می‌افتم، طاقت نمی‌آورم مگر آن که بیایم و شما را ببینم. وقتى به یاد مردن خودم و شما می‌افتم، می‌دانم که هر گاه شما وارد بهشت شوى در کنار پیامبران جاى می‌گیری و من اگر به بهشت روم می‌ترسم شما را نبینم.
پیامبر صلى الله علیه و آلا در جواب او چیزی نگفت تا آن که جبرئیل با این آیه فرو رسید:
وَ مَنْ یُطِعِ اللَّهَ وَ الرَّسُولَ فَأُولئِکَ مَعَ الَّذینَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَیْهِمْ مِنَ النَّبِیِّینَ وَ الصِّدِّیقینَ وَ الشُّهَداءِ وَ الصَّالِحینَ وَ حَسُنَ أُولئِکَ رَفیقاً(سوره نساء، آیه 69)؛ و هر کسی که از خدا و پیامبر اطاعت کند،(در روز رستاخیز) همنشین کسانى (همچون) پیامبران و صدّیقان و شهدا و صالحان خواهد بود که خدا، نعمت خود را بر آنان تمام کرده است؛ و آن‌ها همدم و رفیق خوبى هستند!
آری، نتیجه این وفاداری به پیامبر و این شیفتگی پسندیده، این است که خداوند، رفاقت با او را در دنیا و آخرت به ما عنایت خواهد کرد و ما را همنشین و همدم او قرار خواهد داد.
او کسی است که نه تنها ایثار و فداکاری را در حق یاران زمان خویش تمام کرده و برای آنان سنگ تمام گذاشته بلکه به فکر یک یک مومنان آینده امتش بوده و وفاداری را در حق آنان نیز تمام کرده است
اما به نظر شما در میدان وفاداری چه کسی گوی سبقت را از دیگری ربوده است؟ ما یا پیامبر عزیزمان؟ چه کسی محبت بیشتری به طرف مقابل خود دارد و ایثار و گذشت و مهر و عطوفت بیشتری در طبق اخلاص گذاشته است؟
پیامبر خاتم، خاتم مهرورزان
درست است که علاقه و وفای ما به محبوبمان آنچنان فراوان و پرقدرت است که می‌تواند مسیری به طول 1400 سال را بپیماید و خود را به قعر تاریخ برساند و بوسه‌ای بر گونه گلگون گل سرسبد آفرینش بزند. اما باید دانست که آن محبوبی که توانسته چنین قدرتی در من و تو ایجاد کند، هم قدرتش بیشتر از ما است و هم وفاداری‌اش وصف ناشدنی است. او کسی است که همه وجودش را وقف ایمان آورندگان آخرین آیین الهی کرده است و گوی سبقت را در وفاداری و فداکاری از تمامی پیامبران ربوده است. این سخن او است که می‌فرماید:
لِکُلِّ نَبِیٍّ دَعوَةٌ قد دَعا بِها و قد سَألَ سُؤلاً و قد خَبَأتُ دَعوَتی لِشَفاعَتِی لاِمَّتی یَومَ القِیامَةِ. (الخصال، ص 2ظ©)؛ هر پیامبرى به درگاه خدا دعایى کرده و از او چیزى خواسته است، امّا من خواهش خود (از خدا) را براى شفاعت امّتم در روز قیامت نگه داشته‌ام.
او کسی است که نه تنها ایثار و فداکاری را در حق یاران زمان خویش تمام کرده و برای آنان سنگ تمام گذاشته بلکه به فکر یک یک مومنان آینده امتش بوده و وفاداری را در حق آنان نیز تمام کرده است.
روزى پیامبر خدا صلّی الله علیه و آلا فرمود: اى کاش من برادرانم را می‌دیدم و آن‌ها را ملاقات می‌کردم. برخی از یاران حضرت به ایشان گفتند: ای رسول خدا! مگر ما که به شما ایمان آورده‌ایم و با شما مهاجرت کرده‌ایم، برادران شما نیستیم؟
حضرت فرمود: البته که شما ایمان آورده‌اید و هجرت کرده‌اید. اما (با این حال من بی تاب دیدار برادرانم هستم.) ای کاش من برادرانم را می‌دیدم. اصحاب که از این سخن پیامبر شگفت زده شده بودند، پرسش خود را تکرار کردند.
پیامبر اکرم فرمود: شما اصحاب من هستید ولی برادران من کسانی هستند که بعد از شما می‌آیند و به من ایمان می آورند. آنان که مرا ندیده‌اند اما دوستم می‌دارند و یاریم می‌کنند و تصدیقم می‌نمایند. اى کاش من برادران خود را می‌دیدم! (أمالی شیخ مفید، ص 63)
چه فکر کرده‌اید! گمان می‌کنید فقط شمایید که شیفته دیدار محبوبید. نه این یک محبت دو جانبه است. بی شک محبت پیامبرمان به ما بیشتر از علاقه ما به او است. چرا که محبت از دلی لطیف برمی آید و لطیف‌تر از دل او در عالم نیست.