تاریخ نگارش : ششم دي 1390
کمال اشتیاق به یاری سیدالشهدا(علیه السلام) در گرو یاری امام‌زمان(علیه السلام)
حاجیه تقی زاده فانید
نمی‌توان ادعا کرد که مشتاق یاری امام حسین(ع) در روز عاشورا هستیم، اما هیچ گامی در راه یاری امام زمان(ع) خود بر نمی‌داریم
با شنیدن حماسه ها و رشادت های روز عاشورا بی شک هر شیعه ای آرزو می کند که در سپاه امام حسین (ع) حضور داشته و در راه دفاع از حریم رسول الله شمشیر می زد و آنگاه که امام حسین (ع) می فرمود: «آیا مدافعى هست که از حرم رسول اللَّه دفاع کند؟ آیا خداشناسى هست که در حقّ ما هراس خدا را در پیش گیرد؟ آیا فریاد رسى هست که به امید رحمت خدا به فریاد ما برسد؟ آیا یاورى هست که به امید آنچه در نزد خداست ما را یارى رساند؟»، لبیک می گفت و آن امام مظلوم را یاری می رساند.
به هر جهت روزگار و ایام فرصت یاری کردن امام حسین (ع) را از دلسوختگان ثارالله سلب کرده است و شیعیان و محبینی که زمان، عدم درک فیض شهادت در رکاب سیدالشهدا را برایشان موجب شده همواره به شهیدان روز کربلا غبطه می خورند.
کلید واژه : یاری سیدالشهدا(علیه السلام)
نمی‌توان ادعا کرد که مشتاق یاری امام حسین(ع) در روز عاشورا هستیم، اما هیچ گامی در راه یاری امام زمان(ع) خود بر نمی‌داریم
با شنیدن حماسه ها و رشادت های روز عاشورا بی شک هر شیعه ای آرزو می کند که در سپاه امام حسین (ع) حضور داشته و در راه دفاع از حریم رسول الله شمشیر می زد و آنگاه که امام حسین (ع) می فرمود: «آیا مدافعى هست که از حرم رسول اللَّه دفاع کند؟ آیا خداشناسى هست که در حقّ ما هراس خدا را در پیش گیرد؟ آیا فریاد رسى هست که به امید رحمت خدا به فریاد ما برسد؟ آیا یاورى هست که به امید آنچه در نزد خداست ما را یارى رساند؟»، لبیک می گفت و آن امام مظلوم را یاری می رساند.
به هر جهت روزگار و ایام فرصت یاری کردن امام حسین (ع) را از دلسوختگان ثارالله سلب کرده است و شیعیان و محبینی که زمان، عدم درک فیض شهادت در رکاب سیدالشهدا را برایشان موجب شده همواره به شهیدان روز کربلا غبطه می خورند.
صاحب الزمان (عج) در آرزوی یاری سیدالشهدا(ع)
چنان چه امام زمان (ع) در زیارت ناحیه مقدسه می فرماید: «سلام کسی که اگر با تو در کربلا بود با جانش در مقابل شمشیر های بران از تو حمایت می کرد و علیه کسانی که بر تو ستم کرده اند، جان و جسم خود و مال خویش را فدای تو می کرد ...»
امام زمان (ع) در این زیارت نامه به سید الشهدا سلام می کنند و خودشان را این چنین توصیف می کنند که اگر در کربلا حضور داشتند جان ومال و اهل بیت خویش را فدای جان و خویشاوندان جد بزرگوار خویش، امام حسین (ع) می کردند. به هر جهت می توان از این فراز زیارت نامه این نکته را متوجه شد که حضرت صاحب الزمان(ع) نیز آرزوی بودن در کربلا دارند و دوست داشتند که جان خود را فدای امام حسین(ع) می کردند.
شریک شدن در ثواب شهیدان کربلا
در حدیثی مفصل و طولانی، امام رضا (ع) قسمتی از مصائب سید الشهدا و ثواب گریستن بر آن حضرت را شرح می دهند و می فرمایند: «... اى پسر شبیب اگر خواهى که ثواب تو مانند ثواب شهداى کربلا باشد که نزد آن حضرت شهید شده باشى، پس باید که هر مرتبه که آن حضرت را یاد کنى به زبان بگذرانى و در خاطر خود آورى که «یا لَیْتَنِی کُنْتُ مَعَهُمْ فَأَفُوزَ فَوْزاً عَظِیماً»؛ یعنى ای کاش در آن صحرا با ایشان مىبودم و در خدمت آن حضرت شهید مىشدم و فایز مىشدم به ثواب عظیم ...»
پذیرفتن ولایت امیر المومنین(ع) و ائمه همان فوز عظیم است
روایت ذکر شده از ثامن الائمه (ع) در برگیرنده معارف بزرگ و عمیقی است؛ چرا که در این جمله چه چیز خاصی وجود دارد که صرف گفتن و اعتقاد به این جمله ثواب شهیدان روز عاشورا به وی عطا می شود؟ نکته قابل توجه، در حدیث گران بهای امام رضا (ع) این است که؛ جمله «یا لَیْتَنِی کُنْتُ مَعَهُمْ فَأَفُوزَ فَوْزاً عَظِیماً» را هم باید به زبان بگذرانیم وهم درفکر و ذهن خود آن را تجدید کنیم و این تاکید بلا شک نشان از درجه اهمیتی است که این جمله از لحاظ بار معنایی در خود پنهان دارد.
برای روشن تر شدن حقایق نهفته در این حدیث گران بها لازم است در ابتدا معنای فوز عظیم را دانست. فوز عظیم نشان از جایگاه و مرتبه ای در نزد خداوند متعال است که انسان مومن با رعایت شرایط و ملزومات آن می تواند به این مقام در نزد خداوند دست یابد و کلمه فوز عظیم ۱۶ مرتبه در قرآن کریم ذکر شده است.
به عنوان نمونه می توان به سوره مبارکه نسا آیه ۱۳ اشاره کرد؛« تِلْکَ حُدُودُ اللَّهِ وَ مَنْ یُطِعِ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ یُدْخِلْهُ جَنَّاتٍ تَجْری مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدینَ فیها وَ ذلِکَ الْفَوْزُ الْعَظیمُ» حدود خدا آن است و هر کس اطاعت خدا و رسولش را بکند وارد بهشتی می شود که در آن نهرها در زیرش جاری است و در آن بهشت جاودانه است و این همان فوز عظیم است.»
در این آیه اطاعت از خدا و رسولش لازمه رسیدن به فوز عظیم است، چنانچه در کنز الفوائد از ابو بصیر نقل می کند، از حضرت صادق (ع) که در تفسیر آیه «مَنْ یُطِعِ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ»؛ کسى که اطاعت خدا و پیامبر را نماید در مورد ولایت علی بن ابى طالب (ع) و ائمه بعد از او «فَقَدْ فازَ فَوْزاً عَظِیماً»؛ به رستگاری بزرگى رسیده است.
با توجه به آیه و تفسیری که از امام در ذیل آیه نقل شده است می توان دانست که یکی از شرایط رسیدن به فوز عظیم قبول کردن دستور خداوند و رسولش در باره ولایت امیر المومنین(ع) و ائمه بعد از ایشان است و می توان دانست که جمله «یا لَیْتَنِی کُنْتُ مَعَهُمْ فَأَفُوزَ فَوْزاً عَظِیماً» در بطن خود یک بار عقیدتی بسیار جدی دارد و آن پذیرفتن ولایت ائمه معصومین است.
اهل بیت(ع) جایگاه مومنان در بهشت را مشخص می‌کنند
همچنین در سوره حدید آیه ۱۲ آمده است «یَوْمَ تَرَى الْمُؤْمِنینَ وَ الْمُؤْمِناتِ یَسْعى نُورُهُمْ بَیْنَ أَیْدیهِمْ وَ بِأَیْمانِهِمْ بُشْراکُمُ الْیَوْمَ جَنَّاتٌ تَجْری مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدینَ فیها ذلِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظیم»
آیه کریمه یَسْعى «نُورُهُمْ بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَ بِأَیْمانِهِمْ» یعنى روز قیامت ائمه هدى پیشا پیش مؤمنان و در دست هاى راست ایشان روند تا مؤمنان را در جاهاى خود در بهشت جای دهند و این همان فوز عظیم است.
به طور بسیار خلاصه می توان از آیات قرآنی متوجه شد که فوز عظیم در قرآن اشاره به جایگاهی بسیار بلند مرتبه دارد که از شرایط رسیدن به آن مقام پذیرش ولایت ائمه است و طبق آیات قرآنی هرکس به این مقام بلند دست یابد به بهشت عدن رسیده است.
فوز عظیم همان یاری امام زمان است
یاران ابا عبدالله الحسین در روز عاشورا به سبب یاری کردن ایشان توانستند به مقام و جایگاه «فوز عظیم» دست یابند و به بیان دیگر یاری کردن امام حسین (ع) همان فوز عظیم است.
اگر امروز آرزوی قلبی و حقیقی ما این است که ای کاش با آنان در کربلا بودیم تا به سبب یاری امام حسین (ع) سعادتمند می شدیم و به جایگاه فوز عظیم نایل می شدیم؛ لزوما باید به این نکته دقت کنیم که صدای«هل من ناصر ینصرنی؟ و هل من معین یعیننی؟» امام زمان خود را می شنویم یا خیر؟ و در نگاه معرفت شناسانه خود به حضرت مهدی (ع) در زمان غیبت کبری کمک و یاری ما به ایشان چه جایگاهی دارد؟ و یاری شیعیان نسبت به اهل بیت و امام زمان(ع) چگونه باید صورت بگیرد؟
نمی توان ادعا کرد که مشتاق یاری امام حسین(ع) در روز عاشورا هستیم بر این مطلب تاسف می خوریم، اما هیچ گامی را در راه یاری کردن امام زمان خود بر نداریم؟ به تحقیق غبطه خوردن به جایگاه آن شهیدان بی مانند باید دلسوختگان ثارالله را مجاب کند که در راه دفاع و حمایت از امام زمان خود اهمال نورزند و هرچه بیشتر با شناخت امامت و جایگاه آن در دین بتوانند به وظایف خود در برابر امام زمان (ع) عمل کنند و ندای «هل من ناصر ینصرنی» امام زمان خویش را پاسخگو باشند.
منبع-خبرگزاری دانشجو