165) پس چون گنهکاران آنچه را که بدان تذکر داده شده بودند به فراموشى سپردند، کسانى را که از گناه نهى مى کردند نجات بخشیدیم، و کسانى را که ستم کردند، به سزاى این که از اطاعت خدا خارج شدند، به عذابى ناگوار دچار کردیم.

166) آرى، هنگامى که با شکستن مقررات روز شنبه از ترک آنچه از آن بازداشته مى شدند سرپیچى کردند، به آنان گفتیم: بوزینگانى باشید مطرود و رانده شده.

167) و یاد کن زمانى را که پروردگارت اعلام کرد که قطعاً کسانى را برمى انگیزیم و بر آنان مسلط مى کنیم که به آنان تا روز قیامت عذاب ناگوار بچشانند. به راستى پروردگارت برخى از گنهکاران را به سرعت کیفر مى دهد، و به راستى او آمرزنده و مهربان است.

168) و آنان را در زمین به گروه هایى چند تقسیم کردیم. برخى از آنان شایسته و درستکارند و برخى از آنان جز این هستند، و ما آنان را به نعمت ها و خوشى ها و نیز به سختى ها و ناگوارى ها آزمودیم، باشد که از راه نادرست بازگردند.

169) پس از آن شایستگان، جانشینانى کتاب آسمانى تورات را به ارث بردند و احکام و معارف آن را دریافت کردند، ولى کالاى ناپایدار این دنیا را بى هیچ توجهى به حرام یا حلال بودن آن مى گرفتند، و مى گفتند: بخشوده خواهیم شد. البته این سخن را از روى توبه نمى گفتند، چرا که اگر کالایى مانند آن به ایشان مى رسید باز هم آن را مى گرفتند. آیا از آنان پیمانِ ثبت شده در آن کتابى که به میراث بردند گرفته نشد که درباره خدا چیزى جز حق نگویند ؟ ولى با این که آن را فراگرفتند و آموختند، به آن پیمان وفا نکردند با این هدف که به دنیاى خود برسند، در حالى که سراى آخرت براى کسانى که تقوا پیشه مى سازند بهتر است، پس آیا درنمى یابید ؟

170) و کسانى که به کتاب آسمانى چنگ مى زنند و نماز را برپا داشته اند، اصلاحگران جوامع بشرى هستند و آنان را پاداشى است و ما قطعاً پاداش اصلاحگران را تباه نخواهیم کرد.