11) هیچ گزندى جز به اذن خدا به کسى نمى رسد; و هر کس به خدا ایمان بیاورد ، خدا دل او را به درک ربوبیت عام الهى راه مى نماید ، و خدا به هر چیزى به خوبى داناست .

12) و خدا را فرمان برید و به آیینى که براى شما مقرّر کرده است پاى بند باشید و به دستورات پیامبر گردن نهید; پس اگر روى برتافتید ، پیامبر شما را به انجام فرمان الهى و دستورات خود وادار نخواهد کرد ، چرا که برعهده فرستاده ما جز ابلاغ آشکار پیام چیزى نیست .

13) خداست که معبودى شایسته پرستش جز او نیست; پس غیر او را فرمان نبرید که فرمانبردارى خود نوعى پرستش است ، و مؤمنان باید در امور خود تنها بر خدا توکل کنند .

14) اى کسانى که ایمان آورده اید ، قطعاً برخى از همسران و فرزندان شما دشمن شما هستند و مى خواهند شما را از پاى بندى به ایمان و کارهاى شایسته بازدارند; از آنان برحذر باشید . و اگر از خطایشان درگذرید و بدون هیچ سرزنشى از آنان چشم پوشى کنید و آنان را ببخشایید ، خدا شما را مى آمرزد و از رحمت خود برخوردار مى سازد ، چرا که خداوند آمرزنده و مهربان است .

15) جز این نیست که اموال و فرزندان شما وسیله آزمایش شما هستند ، پس مبادا آنها شما را به خود مشغول کنند و از طاعت خدا بازدارند که پاداش بزرگ تنها نزد خداست .

16) پس تا مى توانید از خدا پروا کنید و سخنش را بشنوید و او را فرمان برید و از اموالتان انفاق کرده و خیرى براى خود پیش فرستید . و هر کس از بخل و آز نفس خود مصون بماند و از بخشش اموال خود به دیگران دلتنگ نشود ، آنانند سعادتمندان .

17) اگر با انفاق خود ، به خدا وامى نیکو دهید ، خدا هنگام پرداخت آن ، آن را دوچندان به شما بازمى گرداند و شما را مى آمرزد ، و خدا بسیار سپاسگزار و بردبار است .

18) او داناى نهان و آشکار و شکست ناپذیر و حکیم است .