65) از آن جا که مشرکان درست نمى اندیشند و در آراء خود گرفتار تناقض اند، وقتى سوار کشتى مى شوند خدا را در حالى که عبادت و اطاعت خود را ویژه او مى کنند، مى خوانند، ولى هنگامى که خدا آنان را به خشکى مى رساند و از ورطه هاى هلاکت نجاتشان مى دهد، همان لحظه به شرک مى گرایند و دیگرى را پروردگار خود مى پندارند.

66) بگذار هر آنچه را به آنان داده ایم ناسپاسى کنند و از هر آنچه در اختیار دارند بهره برند، ولى به زودى فرجام شوم کار خود را خواهند دانست.

67) آیا این مشرکان ندیده اند که ما شهر مکه و حومه آن را حرمى امن قرار دادیم با این که مردم از اطراف آنان ربوده مى شوند ؟ با این حال، آیا این مشرکان به بت ها که پوچ و بى اساس اند ایمان مى آورند و نعمت هاى خدا را ناسپاسى مى کنند ؟

68) کیست ستمکارتر از آن کس که بر خدا دروغ بسته و براى خدا شریک قرار داده است ؟ و کیست ستمکارتر از آن کس که وقتى حق به سویش آمد آن را تکذیب کرد ؟ اینان کفرپیشگانند; آیا در سراى آخرت جایگاه کافران دوزخ نخواهد بود ؟

69) و کسانى که در آنچه مربوط به ماست، با تمام وجود تلاش کرده و هیچ گاه از ایمان و اطاعت باز نمانده اند، قطعاً آنان را به راه هایى که به ما منتهى مى شود، راهنمایى مى کنیم، و به راستى که خداوند با نیکوکاران است و رحمت و عنایت خود را بر آنان مى گستراند.

2) رومیان در نبردشان با ایرانیان شکست خوردند;

3) میدان این نبرد و شکست در نزدیک ترین موضع به سرزمین حجاز بود، و ] بدانید که [ رومیان پس از این شکستشان پیروز خواهند شد.

4) زمانِ این پیروزى در ظرف چند سال آینده ـ که از نُه سال تجاوز نمى کند و زودتر از سه سال نیز نخواهد بود ـ رخ مى دهد. همه امور ـ چه پیش از شکست رومیان و چه پس از پیروزى آنان ـ در اختیار خداوند است، و در آن روز که رومیان پیروز شوند، مؤمنان شادمان مى گردند.

5) شادمانى مؤمنان از آن روست که خداوند رومیان را یارى خواهد کرد. خداوند هر که را بخواهد یارى مى کند و تنها او عزیز و مهربان است پس هر که را بخواهد عزّت مى بخشد، و هر که را بخواهد از رحمت خود برخوردار مى سازد.