275) کسانى که ربا مى خورند، امور زندگى و معاش خود را برپا نمى دارند مگر مانند برپاداشتن کسى که شیطان بر اثر تماس، او را آشفته کرده و خرد را از او ربوده است. این بدان سبب است که آنان گفتند: جز این نیست که دادوستد هم مانند رباست. و خداوند دادوستد را حلال و ربا را حرام کرده است. پس هر کس از جانب پروردگارش پندى به او برسد و از کار نکوهیده اش دست بردارد، آنچه گذشته است از آنِ اوست و در برابر آن کیفر نمى شود و از آن پس کارش با خداست ( بسا جبران گذشته را از او بخواهد و بسا هیچ حکمى براى گذشته اش مقرّر نکند. ) و کسانى که به آنچه خدا از آن نهى کرده است بازگردند همدم آتشند و در آن جاودانه خواهند بود. 276) خداوند ربا را کاهش مى دهد و به تدریج آن را نابود مى کند، ولى صدقه ها را رشد مى دهد و آن را افزون مى گرداند. رباخواران بسیار ناسپاس و گنهکارند، و خدا هیچ ناسپاس و گنه پیشه اى را دوست نمى دارد.
277) کسانى که ایمان آورده و کارهاى شایسته کرده و نماز برپا داشته و زکات پرداخته اند، نزد پروردگارشان پاداش کردار خویش را خواهند داشت و نه ترسى آنها را فرامى گیرد و نه اندوهگین مى شوند.
278) اى کسانى که ایمان آورده اید، از خدا پروا کنید، و اگر واقعاً مؤمنید، ربایى را که از شما نزد مردم باقى مانده است واگذارید و آن را مطالبه نکنید.
279) پس اگر چنین نکنید و به رباخوارى ادامه دهید، بدانید که از جانب خدا و رسولش پیکارى بر ضد شما برپا خواهد شد. و اگر توبه کنید، سرمایه هایتان ـ که آمیخته با ربا نیست ـ از آنِ شماست، نه ربا مى گیرید که ستم کنید و نه سرمایه هاى شما توقیف مى شود که به شما ستم رود.
280) و اگر تنگدستى که از پرداخت وام خود ناتوان است وجود داشته باشد، باید تا آن گاه که تمکّن یابد به او مهلتى دهید. البته بخشیدن وام به او و صدقه به حساب آوردن آن براى شما بهتر و سودمندتر است، اگر بدانید.
281) و بترسید از روزى که در آن به سوى خدا بازگردانده مى شوید، سپس به هر کسى آنچه فراهم آورده است به تمام و کمال داده مى شود و بر آنان ستم نمى رود.