7) و اوست آن کسى که آسمان ها و زمین را در شش مرحله آفرید و عرش او در آن هنگام بر آب مستقر بود ( همه هستى آب بود و او بر آب فرمانروایى مى کرد ) پس آسمان ها و زمین را پدید آورْد تا شما را بیازماید که کدام یک نیکوکارترید. و اگر بگویى: شما پس از مرگ برانگیخته مى شوید، قطعاً کسانى که کافر شده اند خواهند گفت: این سخن جز افسونى آشکار نیست.

8) و اگر عذابى را که بدان تهدید شده اند تا مدّتى معدود از آنان به تأخیر افکنیم، حتماً از روى مسخره خواهند گفت: چه چیز آن را از ما باز مى دارد ؟ بدانند روزى که عذاب به سراغشان بیاید، از آنان باز گردانده نمى شود و آن چیزى که به مسخره مى گرفتند آنان را فرو خواهد گرفت.

9) و اگر از جانب خود رحمتى به انسان بچشانیم و نعمتى در اختیارش نهیم، سپس آن را از او باز گیریم، به یقین او از این که بار دیگر به نعمت هایى دست یابد ناامید مى شود و نعمت هایى که داشته ناسپاسى مى کند و آنها را از جانب خدا نمى شمرد.

10) و اگر پس از گزندى که به او رسیده است نعمتى به او بچشانیم، حتماً خواهد گفت: همه دشوارى ها از من دور شد، و مى پندارد که دیگر رنجى به او نمى رسد، چرا که او بسیار شادمان و به خود بالنده است.

11) اما کسانى که شکیبایى ورزیده و کارهاى شایسته انجام داده اند، نه هنگام سختى ها مأیوس و ناسپاس مى شوند و نه هنگام راحتى شادمانى مى کنند و به خود مى بالند. اینانند که آمرزش و پاداشى بزرگ خواهند داشت.

12) اى پیامبر، رسالت تو جاى هیچ گونه تردید و انکار ندارد، پس چگونه است که گروهى آن را دروغ انگاشته اند ؟ آیا برخى از آنچه را به تو وحى مى شود وامى نهى و به مردم نمى رسانى و سینه ات از آن به تنگ مى آید که مبادا بگویند: چرا گنجى بر او فرو فرستاده نشده یا فرشته اى با او نیامده است ؟ این چه انتظار بى جایى است که از تو دارند، تو فقط هشداردهنده اى و خدا کارساز و تدبیرکننده امور است.