90) و از پروردگارتان آمرزش گناهانتان را بخواهید، سپس با ایمان و کارهاى شایسته به سوى او بازگردید که پروردگار من بر آمرزش طلبان رحمت مى آورد و آنان را دوست مى دارد.

91) گفتند: اى شعیب، ما بسیارى از آنچه را که تو مى گویى به روشنى نمى فهمیم و قطعاً تو را در میان خود ناتوان مى بینیم، و اگر آن چند تن از خویشاوندان تو که نزد ما محترمند نبودند، حتماً تو را سنگسار کرده بودیم، و تو بر ما قدرتى ندارى.

92) شعیب گفت: اى قوم من، آیا آن چند تن از خویشاوندان من نزد شما از خدا گرامى ترند که شما او را پشت سر افکنده و به فراموشى سپرده اید ؟ در حالى که پروردگارم به آنچه مى کنید احاطه دارد.

93) و اى قوم من، هر کارى که قدرت دارید انجام دهید، من نیز ]به آنچه وظیفه دارم[ عمل مى کنم. به زودى خواهید دانست که چه کسى عذابى به سراغش مى آید که او را خوار و رسوا مى سازد و چه کسى دروغگوست، و چشم به راه باشید که من نیز با شما چشم به راهم و از شما جدا نمى شوم.

94) و هنگامى که فرمان ما در رسید، شعیب و کسانى را که با او ایمان آورده بودند به رحمتى از جانب خود از عذاب نجات دادیم، و کسانى را که ستم کرده بودند صیحه فرو گرفت، پس در خانه هایشان به زانو درآمدند و با چهره بر زمین افتادند و هلاک شدند.

95) چنان که گویى در آن جا سکونت نداشتند. آن گاه ندایى از آسمان برخاست که: هان، اهل مدین از رحمت خدا دور باشند، چنان که قوم ثمود از رحمت خدا دور شدند.

96) و به راستى موسى را با معجزات خود و با قدرتى آشکار که فرعون را از دسترسى به او باز مى داشت فرستادیم.

97) او را به سوى فرعون و مهتران قومش به رسالت گسیل داشتیم، ولى آنان از فرمان فرعون پیروى کردند، و فرمان فرعون صواب نبود که آنان را به راه راست رهنمون شود.