علیرضا مزروعی

آیا رجعت با تناسخ فرقی دارد؟

محمد سجاد ابراهیمی (داور) : سلام علیکم
تناسخ یعنی انتقال روح بعد از مرگ از جسم اولیه به جسم دیگر. این مطلب با مفاهیم دینی متناقض است. البته توجه شود که انسان در برزخ نیز جسمی دارد که آن جسم مثالی می باشد و ارتباطی با تناسخ ندارد همچنین در قیامت نیز انسان ها با جسم محشود می شوند و آن جسم همان جسمی است که در دنیا داشته اند. اما رجعت یعنی بازگشت عده ای از انسان ها در قبل از قیامت و بعد از مرگشان به دنیا. البته توجه کنید که آنها با همان جسم اولیه شان به دنیا باز می گردند و این با تناسخ ارتباطی ندارد.

علیرضا مزروعی

در موضوع رجعت آیا احتمال نمی‌دهید کافرانی که به دنیا باز می‌گردند، توبه کنند و یا مؤمنان از راه مستقیم منحرف شوند؟

حسین عالمی (داور) : باسلام
طبق روایات رجعت برای مومنان خالص و کفار خالص است
خالص شما را به جواب راهنمایی میکند

علیرضا مزروعی

رجعت با آیه 100 سوره مؤمنون سازگار نیست؛ زیرا طبق این آیه، مشرکان به جهان باز می‌گردند تا عمل صالح انجام دهند، آن‌ها می‌گویند: «رب ارجعونی لعلی أعمل صالحاً فیما ترکت»، اما به آن‌ها پاسخ منفی داده و گفته می‌شود: «کلا إنها کلمه هو قائلها».
چه پاسخی در این رابطه میتوان داد؟

محمد سجاد ابراهیمی (داور) : سلام علیکم
اولا درخواست بازگشت به دنیا توسط مشرکان در آیه مذکور مربوط به قیامت می باشد که آنها در آنجا درخواست می کنند که برگردند؛ ولی دیگر زندگی دنیا برچیده شده و امکان بازگشت نیست.
دوما رجعت مخصوص عده ای از انسان ها است نه همه آنها. انسان های بسیار نیک و دیندار و انسانهای بسیار شقی و کافر، در آخر الزمان به دنیا رجعت می کنند تا هر کدام در صفت خود به کمال برسند؛ انسان های صالح در ایمانشان و انسان های شقی و کافر، در کفر و شقاوتشان. این مضمون از روایات قابل برداشت است.
سوما اگر بگوییم که درخواست مشرکان در آیه مربوط به برزخ می باشد و هنوز زندگی دنیا برچیده نشده، می گوییم که دنیا دار امتحان است و امتخان تا جایی معنا دارد که فرد نمرده باشد.
در ضمن درخواست مشرکان برای بازگشت به دنیا درخواستی دروغین است زیرا اگر واقعا آنها می خواستند که به دنیا برگردند و عمل صالح انجام دهند در درخواستشان از خداوند می گفتند که اگر ما را بازگردانی حتما عمل صالح انجام می دهیم اما این را نگفتند و گفتند که شاید عمل صالح انجام دهیم و این خود دلالت دارد که هدف آنها از درخواست برگشتن به دنیا فرار از عذاب است نه عمل صالح.

نظر شما در مورد ظهور آقا امام زمان (ع) چیست؟

محمد مهدی شاه آبادی (داور) : این موارد از جمله اعتقادات است و مربوط به سلیقه و نظر شخصی نیست. در این موارد باید به آیات و روایات و متخصصیین در آن رجوع کرد.
بر اساس آۀیات و روایات امام زمان (عج) زنده هستند و زمانی ظهور خواهند کرد و زمین را از عدل و داد پر می کنند بعد از آنکه از ظلم و ستم پر شده است. نشانه هایی پیش از ظهور ذکر شده که همگی قابل تغییر و بدا هستند و هیچ یک قطعی به شمار نمی آیند. هیچ کس جز خداوند متعال از زمان ظهور اطلاع ندارد و تعیین کنندگان وقت برای ظهور دروغگو هستند.
وظیفه ما در عصر غیبت، انتظار، دعا برای سلامتی و تعجیل در ظهور حضرت، عمل به احکام الهی و تلاش همه جانبه برای اجرای احکام الهی در جامعه و زمینه سازی ظهور می باشد.

جواد بهلول وند

بسم الله الرحمن الرحیم
باسلام و احترام ، لطفا به تمام این سوالات به طور کامل پاسخ دهید :
خداوند در آیه 30 سوره اعراف می‌فرماید :
فَرِیقًا هَدَى وَفَرِیقًا حَقَّ عَلَیهِمُ الضَّلَالَةُ إِنَّهُمُ اتَّخَذُوا الشَّیاطِینَ أَوْلِیاءَ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَیحْسَبُونَ أَنَّهُمْ مُهْتَدُونَ«30»
جمعی را هدایت کرده؛ و جمعی (که شایستگی نداشته‌اند،) گمراهی بر آنها مسلم شده است. آنها (کسانی هستند که) شیاطین را به جای خداوند، اولیای خود انتخاب کردند؛ و گمان می‌کنند هدایت یافته‌اند!
با توجه به این آیه از کجا بدانیم که واقعا در هدایتیم یا نه مشمول آیه فوق می‌شویم و گمان می‌کنیم هدایت یافته‌ایم ؟
با آرزوی توفیق الهی

محمد مهدی شاه آبادی (داور) : سلام.
اولاً هدایت معیارهای مشخص دارد. باید اعتقادات خود را بر قرآن و ریات عرضه کرد در صورت انطباق انسان هدایت یافته است.همچنین اخلاق و عمل به دستورات شریعت نیز معیار مهم دیگر است. انسان هدایت یافته مومن است و ویژگی های مومن (که در قرآن و روایات ذکر شده )بر او صادق بوده و ویژگی ها کفار و منافق بر او صدق نمی کند.
ثانیاً هدایت دارای مراتب است و همواره هدایت های بالاتری وجود دارد. حداقل هدایت رهایی از آتش جهنم و ورود به بهشت است.
ثالثاً هموراه احتمال بازگشت به گذشته و گمراهی برای انسان ها وجود دارد و راه جلوگیری از آن توبه و استغفار مستمر، استعانت از خداوند و توسل به ائمه علیهم السلام، جدیت در رعایت تقوا و عدم اصرار بر گناهان است.

جواد بهلول وند

بسم الله الرحمن الرحیم
باسلام و احترام ، لطفا به تمام این سوالات به طور کامل پاسخ دهید :
در جریان کربلا سلطان قیس که بود و اصلا حقیقت داشت؟
آیا حقیقت دارد که شیر و باد و باران و جنّ و حضرت جبراییل علیه السلام در کربلا به یاری امام حسینیه علیه السلام آمدند؟
آیا اگر کسی این‌ها را گفت تایید کنیم یا رد کنیم ؟
با آرزوی توفیق الهی

محمد مهدی شاه آبادی (داور) : با سلام
تمامی موجودات عالم مأمور به اطاعت و یاری امام معصوم هستند. در جریان کربلا نیز برخی از موجودات مانند اجنه برای کمک به نزد ایشان آمدند اما بنا این نبود که واقعه کربلا از طرق غیر عادی حل شود.
اما اینکه همه این نقل هادست باشد محل تردید است و باید به کتب تاریخی معتبر مراجعه کرد.
در مورد سلطان قیس باید گفت که اعتبار تاریخی ندارد. تفصیل دلیل معتبر نبودن این داستان را در زیر می توانید ببینید:
جریان سلطان قیس هندی در برخی کتب که حدود 200 سال پیش تالیف شده اند آمده است و معلوم نیست آنها از کجا نقل می کنند و خلاصه آن جریان این است که سلطان قیس در ممکلتی از ممالک هندوستان سلطنت داشت روز عاشورا دلش گرفت و غمگین شد برای رفع غم به شکار رفت، آهویی دید دنبال آهو رفت و تنها شد و آهو غیب شد و شیری به او حمله کرد او متوسل به امام حسین ـ علیه السّلام ـ شد. امام ـ علیه السّلام ـ از کربلا با حال تشنگی و بدن زخمی به کمک او آمد شیر صورت بر قدم حضرت گذاشت و گریه کرد و رفت. سلطان قیس چون حال حضرت را دید تقاضای یاری حضرت را کردند. حضرت فرمودند: انا قتیل العبرات و قبول نکردند و خاکی به او داد و فرمود: هر وقت این خاک به خون تبدیل شد برای من عزاداری کن. این جریان به طور مفصل در کتاب مرقاة الایقان مرحوم گنجوی[1] آمده است و کاتب این کتاب را در سال 1352 قمری به اتمام رسانده و سال 1372 قمری چاپ شده است و ایشان مدرک این جریان را نقل نکرده اند.
و در کتاب طوفان البکاء جوهری که در سال 1250 قمری تالیف شده این جریان به طور خلاصه ذکر شده ایشان هم سند این مطلب را نقل نکرده و می نویسد از کتب معتبره وارد شده.[2] و در کتاب مجالس المتقین محمد تقی بن محمد البرغانی القزوینی اشاره ای به این جریان شده است و سند ذکر نشده است. که این کتاب هم در سال 1285 قمری تالیف شده و هم چنین در برخی کتب دیگر از این قبیل نقل شده است.
جریان سلطان قیس به دو دلیل مردود است یکی اینکه مدرک معتبری ندارد چون این کتاب ها حدود 200 سال پیش نوشته شده و مدرک را نقل نکرده اند و فاصله آن با اصل واقعه خیلی زیاد است. دوم اینکه کشور هندوستان در زمان حکومت ولی بن عبدالملک فتح شده[3] و ولید بن عبدالملک در سال 86 هجری به حکومت رسیده[4] چگونه در سال 61 هجری یکی از حاکمان هندوستان شیعه بودند در حالیکه حتی در آن زمان غالب مردم ایران هم سنی بودند.
از http://www.andisheqom.com/Files/faq.php?level=4&id=4349&urlId=839

جواد بهلول وند

بسم الله الرحمن الرحیم
باسلام و احترام ، لطفا به تمام این سوالات به طور کامل پاسخ دهید :
با توجه به آیه زیر گناه نسل‌های آینده این قوم که سرپیچی خدا کردند چیست که به آتش آنها بسوزند؟
وَإِذْ تَأَذَّنَ رَبُّکَ لَیبْعَثَنَّ عَلَیهِمْ إِلَى یوْمِ الْقِیامَةِ مَنْ یسُومُهُمْ سُوءَ الْعَذَابِ إِنَّ رَبَّکَ لَسَرِیعُ الْعِقَابِ وَإِنَّهُ لَغَفُورٌ رَحِیمٌ«167» سوره اعراف
و (نیز به خاطر بیاور) هنگامی را که پروردگارت اعلام کرد: تا دامنه قیامت، کسی را بر آنها مسلط خواهد ساخت که همواره آنها را در عذاب سختی قرار دهد؛ زیرا پروردگارت مجازاتش سریع، (و در عین حال، نسبت به توبه‌کاران) آمرزنده و مهربان است.
سوال دومم اینست که آیا سایتی هست که با مراجعه به آن بتوان کل تالیفات یک نویسنده مورد نظر را پیدا کرد مثلا آیت الله ناصری؟
لطفا فاصله پاسخگویی را تا جایی که امکان دارد کاهش دهید
با آرزوی توفیق الهی

محمد سجاد ابراهیمی (داور) : سلام علیکم
توجه فرمایید که آیه منظورش این است که نسل های آینده نیز به تبعیت از اجدادشان این کار اشتباه را انجام خواهند داد و یا اینکه به کار اجدادشان راضی خواهند بود؛ در اینصورت عذاب موعود در آیه به آنها هم خواهد رسید.
البتته توجه کنید که در قرآن در سوره رعد داریم که خداوند سرنوشت قومی را در صورتی که خودشان بخواهند عوض می کند؛ و نسل های اینده این قوم نیز اگر خود بخواهند و کار اشتباه اجدادشان را انجام ندهند و به آن نیز راضی نباشند، خداوند آنها را مشمول عذاب نمی کند.
البته آیه درباره روحیه ی قومی صحبت می کند و می گوید که این روحیه ی قومی در نسل های آینده هم باقی خواهد ماند و به همین دلیل عذاب می شوند. البته این منافات ندارد با اینکه افرادی از آن قوم از این روحیه بیزاری جسته و به خداوند ایمان آورند که در اینصورت آن عذاب از آن افراد برداشته می شود اما تا زمانی که روحیه در آن قوم وجود دارد، عذاب شامل آن قوم خواهد بود. زیرا در پایان آیه از غفران الهی صحبت شده است.
موفق باشید.

جواد بهلول وند

بسم الله الرحمن الرحیم
باسلام و احترام ، لطفا به تمام این سوالات به طور کامل پاسخ دهید :
آیا حقیقت دارد که در روز عرفه خدا به موجودات و ملخهای آنجا می‌گوید از اینجا بروید تا حاجیانی که بدان جا آمده‌اند اذیت نشوند ؟
لطفا فاصله پاسخگویی را تا جایی که امکان دارد کاهش دهید
با آرزوی توفیق الهی

حسین عالمی (داور) : باسلام
قرآن میفرماید: فیه آیات بینات
در مکه و حرم آیات روشن الهی به وضوح نمایان است
هیچ بعید نیست البته بررسی بیشتر کمک کننده است
آیا مشاهده کرده اید کبوتری بر روی بام کعبه فرود بیاید و بر بام کعبه فضله کند؟ بر خلاف اماکن دیگر!
نشانه الهی زیاد است

مهمان

بسم الله الرحمن الرحیم
باسلام و احترام ، لطفا به تمام این سوالات به طور کامل پاسخ دهید :
با توجه به آیه زیر این شخص که بوده و چه کرده که مستحق چنین سرنوشتی شده ؟
وَاتْلُ عَلَیهِمْ نَبَأَ الَّذِی آتَینَاهُ آیاتِنَا فَانْسَلَخَ مِنْهَا فَأَتْبَعَهُ الشَّیطَانُ فَکَانَ مِنَ الْغَاوِینَ«175» سوره اعراف
و بر آنها بخوان سرگذشت آن کس را که آیات خود را به او دادیم؛ ولی (سرانجام) خود را از آن تهی ساخت و شیطان در پی او افتاد، و از گمراهان شد!
لطفا فاصله پاسخگویی را تا جایی که امکان دارد کاهش دهید
با آرزوی توفیق الهی

محمد مهدی شاه آبادی (داور) : سلام

قرآن در اینجا داستان دیگرى از بنى اسرائیل را شرح مى‏دهد و آن داستان "بلعم بن باعورا " است، خداى تعالى رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) را دستور مى‏دهد که داستان مزبور را براى مردم بخواند تا بدانند صرف در دست داشتن اسباب ظاهرى و وسایل معمولى براى رستگار شدن انسان و مسلم شدن سعادتش کافى نیست، بلکه مشیت خدا هم باید کمک کند، و خداوند، سعادت و رستگارى را براى کسى که به زمین چسبیده (سر در آخور تمتعات مادى فرو کرده) و یکسره پیرو هوا و هوس گشته و حاضر نیست به چیز دیگرى توجه کند، نخواسته است، زیرا چنین کسى راه به دوزخ مى‏برد. علامت اینگونه اشخاص این است که دلها و چشمها و گوشهایشان را در آنجا که به نفع ایشان است بکار نمى‏گیرند، و علامتى که جامع همه علامتها است این است که مردمى غافلند.[8]
امام باقر (ع) فرمود:
«اصل آیه، درباره بلعم است. سپس خداوند آن را مَثَل قرار داده براى مردمى که اهل قبله هستند و هواى خود را بر هدایت الهى مقدم مى‏شمارند.»[9]

بلعم نخست در صف مؤمنان بود و حامل آیات و علوم الهی گشته بود، حتی موسی(ع) از وجود او به عنوان یک مبلغ نیرومند استفاده می­کرد و کارش در این راه آنقدر بالا گرفت که متسجاب الدعوة شد.[10]
اینکه منظور از آیاتی که به او داده شده چیست، مورد اختلاف است، برخی آن را اسم اعظم، برخی استجابت دعا یا برخورداری از معارف تورات، علم و حجج دانسته­اند. این آیات، کرامتهای خاصی است که راه شناخت خداوند را واضح به وی نشان می­داده که به موجب آن هیچ شک و تردیدی نسبت به حق برایش باقی نمی­مانده است.[11]

انحراف عابد بنی اسرائیل :
قرآن سرانجام این عابد مستجاب الدعوة را چنین بازگو میکند:
«وَ لَوْ شِئْنا لَرَفَعْناهُ بِها وَ لکِنَّهُ أَخْلَدَ إِلَى الْأَرْضِ وَ اتَّبَعَ هَواهُ فَمَثَلُهُ کَمَثَلِ الْکَلْبِ إِنْ تَحْمِلْ عَلَیْهِ یَلْهَثْ أَوْ تَتْرُکْهُ یَلْهَثْ ذلِکَ مَثَلُ الْقَوْمِ الَّذینَ کَذَّبُوا بِآیاتِنا فَاقْصُصِ الْقَصَصَ لَعَلَّهُمْ یَتَفَکَّرُون‏» [12]

«و اگر مى‏خواستیم، (مقام) او را با این آیات (و علوم و دانشها) بالا مى‏بردیم (اما اجبار، بر خلاف سنت ماست پس او را به حال خود رها کردیم) و او به پستى گرایید، و از هواى نفس پیروى کرد. مَثَل او همچون سگ (هار) است که اگر به او حمله کنى، دهانش را باز، و زبانش را برون مى‏آورد، و اگر او را به حال خود واگذارى، باز همین کار را مى‏کند(گویى چنان تشنه دنیاپرستى است که هرگز سیراب نمى‏شود.)این مَثَل گروهى است که آیات ما را تکذیب کردند این داستانها را (براى آنها)بازگو کن، شاید بیندیشند(و بیدار شوند).»

تشبیه به سگی که در هر حال زبانش بیرون است برای کسی است که چه او را موعظه کنى یا موعظه نکنى، سودی به حالش نمی­کند و همیشه به گمراهی می­رود‏. همچنین او را از این جهت به سگ تشبیه کرده است که پستى و بى‏ارزشى او را برساند.[13]
بلعم بر اثر تمایل به فرعون و وعده و وعیدهای او از راه حق منحرف شد و همۀ مقامات خود را از دست داد، تا آنجا که در صف مخالفان موسی(ع) قرار گرفت.[14]
برای انحراف بلعم دلایل دیگری نیز مطرح شده از جمله، نفرین او بر بنی اسرائیل و به فساد و ارتداد کشاندن آنها به وسیلۀ زنان، دنیا طلبی و حسادت او نسبت به موسی (ع).[15]
از امام رضا (علیه السلام) نقل شده است:
« ... روزى که فرعون براى دستگیر کردن موسى و یارانش در طلب ایشان مى‏گشت، عبورش به بلعم افتاد، گفت: از خدا بخواه موسى و اصحابش را به دام ما بیندازد، بلعم بر الاغ خود سوار شد تا او نیز به جستجوى موسى برود، الاغش از راه رفتن امتناع کرد، بلعم شروع کرد به زدن آن حیوان، خداوند قفل از زبان الاغ برداشت و به زبان آمد و گفت: واى بر تو براى چه مرا مى‏زنى؟ آیا مى‏خواهى با تو بیایم تا تو بر پیغمبر خدا و مردمى با ایمان، نفرین کنى؟ بلعم این را که شنید آن قدر آن حیوان را زد تا کشت و همانجا اسم اعظم از زبانش برداشته شد...» [16]
در برخی احادیث از الاغ بلعم در کنار چند حیوان دیگر یاد شده، که استثنائاً وارد بهشت می­شوند.[17]
قرآن نتیجه کلى از سرگذشت بلعم و علماى دنیا پرست را اینگونه بیان می‌کند:
«سَاءَ مَثَلاً الْقَوْمُ الَّذِینَ کَذَّبُواْ بَِایَتِنَا وَ أَنفُسَهُمْ کاَنُواْ یَظْلِمُونَ »[18]

«چه بد مَثَلى دارند گروهى که آیات ما را تکذیب کردند و آنها تنها به خودشان ستم مى‏نمودند.»

«بلعم باعوراها» و «بو راهب‏ها» و «امیة بن ابى الصلت‏ها» و همه دانشمندانى که علم و دانش خود را در اختیار فراعنه و جباران عصر خود قرار مى‏دهند و در اثر هوا پرستى و تمایل به زرق و برق جهان ماده یا به خاطر انگیزه حسد، همه سرمایه‏هاى فکرى خود را در اختیار طاغوتها مى‏گذارند و آنها نیز براى تحمیق مردم عوام، از وجود اینگونه افراد حداکثر استفاده را مى‏کنند، در حقیقت در حق خویش ظلم می کنند و عاقبت شومی در انتظار آنهاست و رهایی از این لغزش تنها در سایه هدایت الهی امکان پذیر است:[19]
«مَن یهَْدِ اللَّهُ فَهُوَ الْمُهْتَدِى وَ مَن یُضْلِلْ فَأُوْلَئکَ هُمُ الخَْاسِرُونَ »[20]
«آن کس را که خدا هدایت کند، هدایت یافته (واقعى) اوست و کسانى را که (بخاطر اعمالشان) گمراه سازد، زیانکاران (واقعى) آنها هستند!»

حامد رضایی

باسلام وادب
1-تشکیل یک خانواده در مورد شناخت شیطان
2-تفسیر حدیث العزمع الیاس

محمد مهدی شاه آبادی (داور) : متوجه سوالات اول نشدم.
«العز مع الیاس‏»; (غررالحکم.) عزت، همراه با ناامیدى از دست مردم است. یعنی کسی که همه امیدش به خداوند باشد و دیگران را تنها در حد واسطه هایی بداند که خداون گاه خیر را به واسطه آنها به انسان می رساند. دیگران هیچ مال و مقام و عزتی جدای از آنچه خدا بخواهد به انسان بدهد، نمی توانند بدهند.