1) : در پاسخ به این سوال شما میگویم که: وقتی انسان با سختیها و دشواریها ی زندگی روبرو میشود باید: اول؛ مسلمان به این و عدة خداوند به جل جلا له متوجه شود که خداوند جل جلا له به وعده های خود وفا میکند. وهم خداوند جل جلا له کار ساز، نگهبان، و دوست مسلمانان است. خداوند جل جلا له راه بدر رفت مسلمان را از مشکلات فراهم میسازد. وهیچ حالت دائمی مادنی نیست. وبرای هر حالتی خداوند جل جلاله وقتی معنی را مشخص نموده است.
2: وعدة که با خداوند جل جلا له نموده است متوجه شود. مثلا یکی از ان وعده ها ی مسلمان این است که در هر حال به خداوند جل جلا له تسلیم است. و باید بداند که این شیطان است که در دل انسان تشویش ایجاد میکند. و کوشش کند تا ازخداوند جل جلا له در این وقت از شر شیطان پناه بخواهید. واز خداوند چل چلاله صبر واستقامت بخواهید.
3: اینکه: مسلمان باید متوجه باشد که همیش مورد امتحان خداوند جل جلا له قرار دارد. و در این وقت در این فکر باشد که خداوند جل جلا له در همچو حالا ت از انسان چی خواسته است تا انرا اجرا کند. مثلا وقتی انسان در تنگدستی اقتصادی قرار میگیرد باید این وعدة خداوند جل جلا له را بیاد بیاورد که خداوند جل جلا له فرموده اند که هیچ زنده جانی نیست که من رزق اورا برایش نرسانم. وهم برانچه که خداوند جل جلا له برایش ارزانی داشته است شکر خداوند جل جلا له را بجا ارد. و هیچگاه از خاطر کثزت در رزقش دعا نکند.
4: و اینکه خداوند جل جلا له بر بندگان خود خیلی مهربان است حتما خداوند جل جلا له چیزی خوبی را برایم در نظر گرفته اند که برایم خواهد رسید. مثلا قصة حضرت یوسف علیه السلام را بیاد بیاورد.
به این ترتیب وقتی مسلمان قران کریم را خوب یاد داشته باشد مو ضوعاتی دیگری از این قبیل را میبیند که برایش اطمینان قلبی میدهد.

2) غلامی هوجقان : یادخداوندودعاوتلاوت قرآن ونمازبهترین راه برای رسیدن آرامش است
3) وقاری : منظور از یاد خدا مفهمومی بسیار گسترده دارد...ارامش به راحتی نصیب انسان معمولی نمیشود...وادی ارامش وادی اتکا و درک جهان هستی است ...انسان بدون هدف ،بدون مقصد ،بدون ایمان و شناخت خدا در معنی وسیع و پذیرش سرپرستی و پادشاهی او ممکن نیست به ارامش برسد...این میحث بسیار عمیق است انسان حریص و با جزع و فزع انسان نادان، بخیل، ترسو، ظالم، سست چگونه همنوعان خود را قبله و کعبه میکند تا او را به ارامش برسانند...فقیری گدای فقیری دبگر ، کوری عصا کش کوری دیگر، در حالی که انسان باید به نقطه ی چشم پوشی و رویگردانی از خلق شود، توکل ، امید، پادشاه، ولی، و نصیر، و منبع خیر اوست، وقتی این منبع خیر را یافتی خدا ارامش را به قلب تو هدیه میکند نه تو ارامش را یافتی بلکه دریافت میکنی ارامش و شادی و سرور حقیقی فقط از دستان او جاری میشود و بس
4) طوفانی : سلام دوست عزیز.
اربته آیانی که تسکین درد شما باشد!
نکته دیگه یاد خدا باید همیشگی باشد تا تاثیر پیدا کن و آرامش و سکینه به انسان عطا کند,

1) غلامی هوجقان : گناه کردن شروع دشمنی پیامبران خداست نافرمانی آنها
2) وقاری : گناه کردن مثل شکستن قانون حاکم در جهان است....اگر در چاه بپری سقوط میکنی...اگر در سرازیری ترمز نداری تصادف میکنی...اگر به هوا بپری پایین می آیی...اگر آب را بگذاری یخ بزند یخ میزند...اگر گرم کنی تبخیر میشود....گناه شکستن پاکی ها و آرامش است انسان نا آرام دشمن روح و روان و جان خ.د است....روح پاک و ملکوتی است و به مکان و جایگاهی تعلق دارد که به منبع آرامش ها و خیرها وصل است....شکستن قانون اتصال یعنی محرومیت....خداوند بر بندگانش رئوف است و دوری و رنج گناهان بر شخص گناهکار خسران و سختی می آورد ....او با منبع فیاض دشمنی کرده

1) غلامی هوجقان : توبه واقعی پشیمان شدن از گناه وتکرارنکردن گناه باعث رضایت الهی میشود

1) : خداوند متعال در آیه 36 سوره واقعه میفرماید "فَجَعَلْنَاهُنَّ أَبْکَارًا " که بر جنسیت مخلوق بهشتی اشارت دارد.
لذا نظر داور محترم در خصوص تخصیص جنسیت فقط در این دنیا مغایرت با آیه فوق الاشاره دارد
و با عنایت به آیات پیش و پس آیه مذکور نمی توان چنین استنباط نمود که منظور آیه فوق از "ابکارا" چیزی بغیر از جنسیت مخلوق بهشتی بوده
رمضانی (داور) : چون که با کودک سر و کارت فتاد، هم زبان کودکان باید گشاد
جنس عوالم بالاتر از دنیا یعنی عالم ملکوت و عالم جبروت غیر از عالم دنیا است، حال چگونه باید نعمتهای آن عوالم را برای ما که محصور در ماده هستیم بیان کرد؟ با تشبیه. همانند جنینی که در رحم مادر است، اگر بخواهیم نعمتهای دنیا را برایش شرح دهیم راهی بجز تشبیه نعمت های دنیا با آنچه که او آن را می‌شناسد و قابل فهم برایش هست، نداریم.
پس نکته اول اینکه تمام آیات بهشت و جهنم، در مقام تشبیه است، دوم اینکه با شناخت جنس و قواعد دنیا و عوالم بالا و پیدا کردن وجه شبه آیات، می‌توان به مفهوم آیات دست پیدا کرد و الّا به اشتباه خواهیم افتاد.(به این نکته عنایت داشته باشید که مطالب عنوان شده از قول علما و مفسران است نظیر علامه طباطبایی، علامه مصطفوی، آیت الله جوادی آملی)

1) شمّاع زاده : هم پرسش و هم پاسخ خوب مطرح نشده اند. پرسش از این بابت خوب مطرح نشده که گویی همه یا بسیاری آدمیان یا پیامبران عیب میدانسته اند و تنها جنها غیب نمیدانسته است!!
پاسخ نیز کافی نیست
اولا به دلیلی که در بالا نوشتم و باید پاسخ دهنده به این نکته ها را به پرسشگر یاداوری میکرد،
دوم از این نظر که آیه نکته دیگری را هم در بردارد و آن اینکه جنها با مرگ حضرت سلیمان، متوجه شدند که غیب نمیدانسته اند و شاید پیش از آن با کراماتی که داشته اند تصور میکرده اند که غیب میدانند. چنانکه بسیاری کسان، هرگاه که کرامتی از کسی (امام، امامزاده و یا هر کسی دیگری) میبینند تصور میکنند که او غیب میداند و حال آنکه خداوند صریح گفته است: لایعلم الغیب الاالله.