33) و باید کسانى که هزینه ازدواج و مخارج زندگى را نمى یابند پاکدامنى پیشه کنند و از کارهاى زشت بپرهیزند تا خداوند آنان را از فضل خود توانگر کند. و از میان بردگانتان، آنان که مى خواهند با قراردادى مکتوب ثمن خود را بپردازند و آزادى خود را باز یابند، اگر شایستگى این کار را در آنان سراغ دارید، درخواستشان را بپذیرید و با آنان قرارداد بنویسید، و از مالى که خدا به شما ارزانى کرده است به عنوان زکات به ایشان بدهید ] تا بتوانند بهاى خود را بپردازند. [ و اگر کنیزانتان خواهان عفّت اند، براى دستیابى به متاع ناپایدار دنیا آنان را به زنا وادار نکنید، و هر کس آنان را به این کار وادار کند ] کیفر خواهد دید و [ البته خداوند گناه کنیزان را پس از آن که به این کار زشت مجبور شده اند مى آمرزد و رحمت خود را از آنان دریغ نمى دارد.

34) همانا ما آیاتى روشنگر که راه سعادت را به شما نشان مى دهد و شرحى از آنان که پیش از شما درگذشتند ـ چه نیکانشان و چه تبهکارانشان ـ به سوى شما نازل کردیم تا کارهاى شایسته و ناشایسته را بشناسید، و براى تقواپیشگان شما نیز اندرزى فرو فرستادیم.

35) خداوند نورى است که آسمان ها و زمین به سبب آن پدید آمده اند و براى او نورى ویژه مؤمنان است. این نور در مَثَل همچون چراغدانى است که در آن چراغى باشد و آن چراغ در بلورى، که وزش باد شعله اش را نلرزاند و از فروغش نکاهد. آن بلور چنان بدرخشد که گویى اخترى تابان است. آن چراغ با روغنى که از درخت پربرکت زیتون فراهم آمده است افروخته مى شود; درختى که نه در جانب شرق است و نه در جانب غرب که تنها یک سوى آن از تابش خورشید بهره بَرَد; نزدیک است روغن آن از شدّت صافى روشنى بخشد، هرچند آتشى به آن نرسیده و شعلهورش نکرده باشد; نورى است شدید بر روى نورى شدید. خدا هر که را بخواهد ( شایسته بداند )، به نورِ هدایتش راه مى نماید، و خدا این مَثَل ها را براى مردم مى آورَد و خدا به هر چیزى داناست.

36) آن چراغ پرفروغ در خانه هایى است که خدا رخصت داده است که قدر و منزلت آنها رفعت یابد چرا که رخصت داده است که نام خدا در آنها برده شود. در آن خانه ها هر بامداد و عصرگاه مردانى او را تسبیح مى گویند;