59) ولى کسانى که ستم کرده بودند، آن را به سخنى دیگر تغییر دادند به سخنى جز آنچه به آنان گفته شده بود، پس بر ستمکاران به سزاى این که نافرمانى کردند، عذابى از آسمان فرو فرستادیم.

60) و هنگامى را که موسى براى قومش آب طلبید، پس به او گفتیم: با عصایت بر این سنگ بزن. چون عصایش را بر آن زد، دوازده چشمه آب به تعداد قبایل بنى اسرائیل از آن جوشید و هر مردمى از آن قبایل آبشخور خود را شناخت. پس به آنان گفته شد: از روزىِ خدا بخورید و بیاشامید و فسادگرانه در زمین تباهى مکنید.

61) و هنگامى را که گفتید: اى موسى، ما نمى توانیم بر یک نوع خوراکى ( منّ و سلوى ) صبر کنیم، براى ما از پروردگارت بخواه که از آنچه زمین مى رویاند، از سبزى و خیار و سیر و عدس و پیازش براى ما پدید آورَد که دعاى تو را اجابت مى کند. موسى گفت: آیا مى خواهید چیزى را که پست تر است جایگزین چیزى کنید که بهتر است ؟! به شهرى درآیید، آنچه درخواست کرده اید براى شما در آن جا خواهد بود، و مهرِ خوارى و درماندگى بر آنان زده شد، و خود را مورد خشم خدا قرار دادند. این بدان سبب بود که به آیات خدا کفر مىورزیدند و پیامبران را به ناحق مى کشتند و این از آن روى بود که از فرمان هاى خدا سرپیچى کردند و پیش از آن از حدود الهى تجاوز مى نمودند.