وَ تَذَرُونَ ما خَلَقَ لَکُمْ رَبُّکُمْ مِنْ أَزْواجِکُمْ بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ عادُونَ (166)
وَ تَذَرُونَ ما خَلَقَ لَکُمْ رَبُّکُمْ: و مىگذارید و دست باز مىدارید آن را که آفریده است براى استمتاع شما پروردگار شما، مِنْ أَزْواجِکُمْ: از زنان شما. این بیان «ما» مىباشد اگر مراد به آن جنس زن باشد، یا براى تبعیض اگر مراد عضو مباح باشد از زن، بنابراین تعریض باشد به آنکه ایشان مثل این عمل با زنان خود مىکنند، و چون این امر در نهایت شناعت و قباحت است، از این جهت فرمود:
بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ عادُونَ: بلکه شما گروهى هستید در گذشتگان از حد شهوت که با وجود ازواج، به مباشرت مردان میل دارید، و سایر مردمان بلکه همه حیوانات به این میل نکنند. یا از افراط کنندگانید در جنس معاصى که از جمله آن این عمل شنیع است. یا معنى آنکه سزاوار آنست که به عدوان موصوف شوید به جهت ارتکاب شما به این جرم عظیم
[ نظرات / امتیازها ]
(آیه 166)- سپس افزود: «و همسرانی را که پروردگار برای شما آفریده است رها میکنید»؟ (وَ تَذَرُونَ ما خَلَقَ لَکُمْ رَبُّکُمْ مِنْ أَزْواجِکُمْ).
«بلکه شما قوم تجاوزگری هستید»! (بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ عادُونَ).
هرگز نیاز طبیعی، اعم از روحی و جسمی شما را به این کار انحرافی نکشانده
است، بلکه تجاوز و طغیان است که دامانتان را به چنین ننگی آلوده کرده.
[ نظرات / امتیازها ]